Kun je in het algemeen wat vertellen over jouw ervaring met daten? (Denk aan: heb je al vaak gedatet? Gebruik je een bepaalde app/website/forum? Hoe pak je het aan? etc.)
Ik ben een laatbloeier. Als tiener was ik nog totaal niet bezig met jongens en door constant op mijn tenen te hebben moeten lopen op school, had ik er ook geen ruimte of tijd voor. Op mijn drieëntwintigste werd ik door een vriendin op een blinddate gestuurd. Dit was meteen heel erg leuk en ondanks dat dit alles nieuw voor me was, is het wel best snel een relatie geworden. Wel liep ik tijdens mijn relatie aan tegen problemen met intimiteit, wat mede de reden was van uit elkaar gaan na een relatie van twee jaar.
Toen ik op mijn vijfentwintigste weer single was, vond ik dit heel moeilijk. Ik vond het heel naar om weer alleen te zijn en wilde een bepaalde leegte en eenzaamheid opvullen. Dit probeerde ik te doen door me aan te melden op verschillende datingsites en apps. Op iemand afstappen vond ik veel te eng en daarom wilde ik het proberen via internet.
Als ik in contact kwam met een jongen, praatten we meestal een tijdje via de chat. Na een paar weken sprak ik weleens met een jongen af die ik online ontmoet had. In mijn geval was mijn mindset totaal niet gezond. Ik zag het hebben van een relatie als een noodzaak en niet als een leuke aanvulling. Ik had er een project van gemaakt om een relatie te krijgen, waardoor ik me altijd erg vastklampte aan degene met wie ik aan het daten was en het obsessief begon te worden. Ook kon ik heel erg overstuur raken als het niets werd. In deze tijd was ik heel erg kwetsbaar en had ik heel weinig eigenwaarde of zelfliefde, wat zeker niet meegeholpen heeft. Ook was ik onwetend over mijn autisme, waardoor ik ook geen goed beeld had van wie ik zelf was. Van veel jongens kreeg ik te horen dat ik heel moeilijk te peilen was. Daarnaast was ik heel snel onder de indruk van een jongen, waarschijnlijk omdat ik blij was met de aandacht. Heel vaak trok ik de verkeerde types aan die überhaupt niet op zoek waren naar een serieuze relatie. Verder vond ik het heel moeilijk om de signalen van een ander in te schatten. Ik ben weleens in situatie terecht gekomen waarin iemand over mijn grenzen heen is gegaan, wat ervoor heeft gezorgd dat ik van mijn zevenentwintigste tot mijn negenentwintigste niets meer van mannen moest weten en volledig op slot ging.
Het beste is om te daten vanuit een goede en gezonde mindset, waarin je genoeg van jezelf houdt en genoeg eigenwaarde hebt. En om het te zien als een aanvulling of toevoeging, er relaxed in staan en wel zien of het wat wordt of niet. Had ik dat toen maar gekund, maar dat is makkelijk gezegd achteraf gezien. Mijn autisme waar ik niets van wist, heeft ongetwijfeld ook een rol gespeeld. Nu ken ik mezelf veel beter en heb ik meer eigenwaarde, waardoor ik het nu compleet anders zou aanpakken.
Vertel je tijdens het daten dat je autistisch bent? Zo ja, wanneer vertel je dit? (als in: meteen, na een aantal weken, of misschien helemaal niet?)
Dit heb ik nooit kunnen vertellen omdat ik tijdens het daten nog onwetend was over mijn autisme.
Mocht ik het destijds wel hebben geweten, zou ik dit wel redelijk snel vertellen en ook vooral goed uitleggen wat het voor mij inhoudt, waardoor bepaalde vooroordelen ook niet kunnen ontstaan.
Wat is voor jou een reden om juist wel (of juist niet) jouw autisme bespreekbaar te maken?
Ik denk dat het fijn is om gewoon jezelf te kunnen zijn en om een duidelijk beeld te creëren van hoe autisme er bij jou uitziet, zodat een ander dit niet gaat invullen. En dan kan het denk ik alleen maar fijn zijn als een ander hiervan weet en er rekening mee kan houden.
Welke positieve ervaring(en) heb je met daten?
Mijn allereerste ervaring was positief, bijna alle andere ervaringen daarna niet. Een enkele date-ervaring heeft mij zelfs beschadigd en z’n littekens achtergelaten. Maar, ik vond het soms wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen, als ik het heb over de mannen die wel deugden. Het meest positieve is dat ik in 2015 toch nog iemand heb leren kennen via internet, met wie ik nu al ruim zes jaar een relatie heb en met wie ik nu al vijf jaar samenwoon.
Wat vind je (soms) lastig aan daten? (Denk aan communicatie, lichaamstaal, koetjes en kalfjes gesprekken, oogcontact, afspreken/locatie, prikkels, je grenzen aangeven etc.)
Het moeilijkste vond ik om mijn grenzen aan te geven. Ik kwam in die tijd niet voor mezelf op en liet nog wel eens over me heen lopen. Ik hield contact te lang aan waarbij een ander allang gezegd zou hebben iets niet te pikken en er vandoor was gegaan. Ik was te vatbaar en kwetsbaar. Ik dacht er eerder aan wat een ander van mij vond dan wat ik van de ander vond. Dat was al geen goede basis. Verder vond ik smalltalk ook wel eens lastig, omdat ik het voeren van diepere gesprekken fijner en makkelijker vind. En daarmee kun je een ander ook sneller leren kennen. Ik was vaak blind voor de negatieve signalen van een ander of ik wilde het niet geloven. Zo verzon ik weleens redenen waarom het toch mogelijk was dat iemand mij wel op de romantische manier leuk vond. Ik vond vooral dat er maar weinig mannen eerlijk en duidelijk waren. Ik moest de hint maar begrijpen, terwijl dit niet duidelijk werd gecommuniceerd. Daar had ik veel moeite mee.
Heb je wel eens gedate met een neurotypisch persoon (zonder autisme)? Zo ja, wat is jouw ervaring hiermee?
De enige jongens met wie ik gedatet heb, waren neurotypische jongens (voor zover ik weet). Ik heb veel slechte ervaringen, maar dat kwam ook vooral door mijn verkeerde mindset.
Op dit moment heb ik al ruim acht jaar een relatie met een neurotypisch iemand. Tijdens de relatie met hem, heb ik me laten onderzoeken op autisme. Ik heb hem leren kennen via een datingsite, waarvan ik niet dacht dat het nog op die manier zou lukken. Nu hij mij en ik mezelf beter ken en begrijp, is dit ook helpend in onze relatie. Ik denk dat het goed samen kan gaan, mits je maar duidelijk aangeeft wat je nodig hebt en goed communiceert met elkaar.
Heb je wel eens gedate met een mede-auti? Zo ja, wat is jouw ervaring hiermee?
Nee, nog nooit.
Wat zijn jouw tips voor mede-auti's wat daten betreft? (Bijv: hoe pak je het aan?) Welke app of platform raadt je aan?
Bij internetdaten is het wel een kwestie van heel goed selecteren en filteren wat iemands intenties zijn en dit kan lastig zijn. Bij het rechtstreeks vragen komt er hopelijk gewoon een eerlijk antwoord. Het allerbelangrijkste is dat je goed in je vel zit en goed over jezelf denkt, dus dat je genoeg eigenwaarde hebt. Dat je stemming niet compleet afhangt van hoe een date jou behandelt, wat bij mij helaas wel vaak het geval was. Iemand moet jou behandelen met respect en niet over jouw grenzen heen gaan. Het is fijn om volledig jezelf te kunnen zijn en daarin ook geaccepteerd te worden. Als iemand je blijft appen en/of bellen, is dit vaak wel een goed teken. Als iemand je echt leuk vindt, zal diegene dit zeker laten merken.
Een ander mag geen invloed hebben op hoe jij je over jezelf voelt.
Heb jij op dit moment een relatie?
Ja
Nee
Ik ben aan het daten
Nu niet mee bezig
Comments